Najnowszy, trzeci sezon WW3 – „Operacja Skyfront”, będzie odbywał się głównie w basenie Morza Śródziemnego. Jedną z jego atrakcji będzie nowa mapa, którą znajduje się w Stambule – największym mieście w Turcji.

Zacznijmy właśnie od Stambułu. W przeszłości miasto nazywało się Konstantynopolem i było niesłychanie ważne pod względem historycznym i kulturowym. Leży ono na granicy Europy i Azji, a przecina je cieśnina Bosfor oddzielająca oba kontynenty. Przez lata Stambuł był obiektem pożądania wielu cywilizacji ze względu na swoje strategiczne położenie, potencjał gospodarczy i bogactwo kulturowe. Miasto to doświadczyło wielu oblężeń, bitew i podbojów dokonywanych przez Rzymian, Bizantyjczyków, krzyżowców i Osmanów, gdyż stanowiło kluczowy węzeł łączący Wschód z Zachodem.

Dziś jest to największe pod względem obszaru i ludności miasto w Turcji. Cieśnina Bosfor, która oddziela europejską i azjatycką stronę Stambułu, odegrała znaczącą rolę w wielu wydarzeniach historycznych. Właśnie nią przebiega ważny handlowy, transportowy i obronny szlak wodny, łączący Morze Czarne z Morzem Marmara.

Samotny wieżowiec na przedmieściach Stambułu nocą.

Najnowsza mapa dodana do World War 3 w ramach Operacji Skyfront to plac budowy drapacza chmur, który miał stanąć w mieście w najbliższych latach. Budowa nie została jednak ukończona ze względu na wybuch działań wojennych. Przez puste okna i otwarte elementy budynku w oddali widać tętniący życiem Stambuł; po drugiej stronie wyłania się z porannej mgły most Mehmeda II Zdobywcy, łączący europejską i azjatycką część Turcji.

Środkową część mapy stanowią schody będące jednocześnie najwyższą wieżą na mapie. Po prawej widać elementy nieukończonego tarasu widokowego; po lewej i prawej stronie znajdują się pozostałości po żurawiach budowlanych, a na krańcach mapy widać kolejne budynki wystające ponad tarasem. Po nagłym wstrzymaniu budowy na jej terenie pozostało mnóstwo wyposażenia, np. kontenery, rusztowania i oświetlenie.

Wraz z tą aktualizacją dodamy też dwie pory dnia rozgrywek: ciemną noc i mglisty poranek.

Uzbrojenie i akcesoria:

Mapa Stambułu składa się z wielu ciasnych pomieszczeń rozlokowanych na małych obszarach, z wieloma obiektami rozmieszczonymi na całym terenie, które mogą służyć jako osłony. Ponadto łatwo jest tu znaleźć zakamarki, gdzie można się schować i zasadzić na wroga.

Mapa nie obfituje w punkty snajperskie pozwalające na korzystanie z potężnych karabinków zapewniających doskonałą celność i znaczne obrażenia. W tym środowisku najlepiej sprawdzi się uzbrojenie zadające duże obrażenia na strzał, „obszarowe”, np. strzelba i broń, która zalewa wroga ołowiem. Wrogowie będą widoczni tylko przez chwilę, więc nie będzie czasu na długie celowanie. Oponentów należy neutralizować szybko i bezwzględnie, więc słaba celność broni i jej spory odrzut ze względu na krótki dystans nie będą kluczowymi wadami. W najciaśniejszych zakamarkach mapy i na krótkich dystansach świetnie sprawdzą się półautomatyczne strzelby pozwalające pokryć duży obszar śmiercionośnymi odłamkami.

Warunki pogodowe na tej mapie na początku sezonu trzeciego będą typowe dla operacji nocnych. Najlepiej sprawdzą się tu ciemne mundury policji lub innych sił. Natomiast mundury pustynne będą działać jak magnes na pociski.

Słaba widoczność i wszechobecna ciemność rozpraszana skąpym światłem lamp to idealny teren dla nowoczesnej optyki celowniczej. Zdecydowaną przewagę zapewnią celowniki holograficzne, w których sylwetka wroga wyraźnie kontrastuje z elementami otoczenia. Mniej przydatny będzie celownik laserowy, który nadal jednak wspomoże celowanie do niemal niewidocznych przeciwników. Krótki dystans starć utrudni korzystanie z optyki zapewniającej duże przybliżenie, ponieważ ogranicza ona pole widzenia, tak potrzebne podczas dynamicznego ołowianego ping-ponga.

Gracze lubujący się w zasadzkach na tej mapie będą w siódmym niebie, dzięki wielu dostępnym osłonom i wszechobecnym konstrukcjom stalowym. Ta mapa jest idealna do zastawiania zasadzek za pomocą gadżetów, takich jak miny Claymore.

TLDR: Broń na mapie Istambuł powinna zapewniać przewagę na krótkie dystanse, ponieważ wrogowie będą szybko poruszać się między wieloma osłonami, więc nie będzie czasu na dokładne, długie celowanie. Konfiguracja Operatora powinna być dostosowana do walk miejskich, a jego mundur nie może się wyróżniać żadnymi jaskrawymi kolorami kontrastującymi z paletą barw niedokończonego budynku.

Taktyka ogólna:

Mapa Istambułu to przede wszystkim starcia na niewielkie dystanse, podczas których ukrycie nawet kawałka ciała za osłoną może zadecydować o spektakularnym zwycięstwie lub upokarzającej porażce. Aby uniknąć ostrzału wroga, należy ciągle poruszać się od osłony do osłony, co jest dość łatwe na placu budowy wieżowca. Ogromna liczba kryjówek pozwala też na zajmowanie wielu wygodnych, taktycznych pozycji i wychylanie się zza nich bez narażania się na bezpośrednie trafienie. Niewielkie rozmiary niektórych pomieszczeń pozwalają na efektowne wjazdy i zasypywanie wrogów gradem pocisków. Układ mapy pozwala na dotarcie do celów na wiele sposobów, co skutkuje możliwością, ale i niebezpieczeństwem bardzo szybkiego flankowania i niemal dosłownego pojawiania się znikąd. Najlepiej trzymać się blisko innych członków drużyny i co jakiś czas spoglądać za siebie, sprawdzając, czy wróg nie czai się za plecami.

Taktyka w oznaczonych strefach:

Strefa granatowa – niższa wieża po lewej stronie mapy. Składa się z kilku pięter i wyrasta nieco ponad niebieską strefę. Można się do niej dostać przez dwa bliźniacze wejścia prowadzące bezpośrednio z sąsiedniego niebieskiego placu lub przez fioletowe rusztowanie. Pomieszczenia w tej strefie są ciasne i pełne sprzętu porzuconego przez ekipę budowlaną. Wąskie schody nie ułatwiają ataku na wyższe piętra. Z wyższych kondygnacji można próbować polować na wbiegających do środka wrogów, ale ze względu na niedokończone ściany, postać czającego się operatora będzie wyraźnie odstawać od otoczenia. Oponenci więc zmuszeni są do morderczych walka na krótkie dystanse, podczas których szybkość reakcji i wartość obrażeń zadawanych przez broń będą odgrywać kluczową rolę, zarówno w ataku, jak i obronie.

Strefa niebieska – niedokończone piętro z małymi kontenerami i masą innych przedmiotów, które mogą służyć jako potencjalne kryjówki, osłony lub zasadzki. Ta strefa jest połączona z dwoma fioletowymi rusztowaniami: górne pozwala na bezpośrednie przemknięcie do granatowej strefy i ominięcie wroga w niebieskiej strefie, dolne – jedynie na flankowanie wewnątrz niebieskiej strefy. Na północy znajduje się przejście na inne piętra. W tej strefie również dominuje broń szybkostrzelna lub „obszarowa” ze względu na liczbę obiektów pozwalających wrogom na przeskakiwanie między zasłonami i zajście oponentów od tyłu.

Strefa zielona – to swoiste centrum mapy dominujące nad resztą obszaru. Na jego dolnym i górnym końcu znajdują się dwie klatki schodowe prowadzące na wyższe piętra mapy. Na samej górze czeka kilka miejsc, z których strzelcy wyborowi mogą prowadzić ostrzał. Jest to jedyna lokacja na całej mapie, gdzie snajperzy mogą czuć się komfortowo, o ile ich drużyna kontroluje obszar i zapewnia wsparcie bojowe na krótkim dystansie. Ta strefa jest bezpośrednio połączona ze strefą niebieską i żółtą, a na dole jest połączona z jednym fioletowym rusztowaniem, co pozwala na przeniknięcie w głąb żółtej strefy. W przeciwieństwie do pozostałych terenów mapy nie ma tu zbyt wielu obiektów zapewniających osłonę, więc tu kluczem do zwycięstwa jest refleks.

Strefa żółta – wypełnienie elementami w tej strefie jest analogiczne do niebieskiej. Łączy się ona ze strefą zieloną bezpośrednio i przez rusztowanie na dole. Schodami znajdującymi się bliżej prawego końca mapy można dostać się na pozostałe piętra. Do pomarańczowej strefy z wyższymi budynkami można przejść bezpośrednio lub przez rusztowanie na szczycie. Bezpośrednie sąsiedztwo najwyższego punktu na mapie sprawia, że na dole bardzo trudno jest przetrwać bez odpowiedniego lawirowania między osłonami. Tutaj znów królują bronie szybkostrzelne i „obszarowe”.

Strefa pomarańczowa – jest podobna do granatowej i głównie składa się z ciasnych pięter prowadzących do wyższych kondygnacji. Najwyższe piętro góruje nieco nad żółtą strefą, co pozwala na prowadzenie ostrzału obejmującego znaczną części tej strefy. Jak na standardy mapy stambulskiej, obszar ten jest dość pusty i stosunkowo trudno znaleźć tu schronienie. Strefa ta łączy się bezpośrednio tylko z żółtą strefą – przez dwa wejścia na placu i jedno rusztowanie w górnej części.

I to już koniec krótkiego opisu mapy Istambuł wraz z jej układem. Jeśli opracowaliście jakieś ciekawe taktyki i chcecie się nimi podzielić, zapraszamy na nasz Discord!

Dobrej zabawy i samych idealnych trafień!